De Waterteunisbloem komt al bijna 2 eeuwen in Europa voor maar in Nederlands is de soort nog relatief nieuw (sinds begin jaren ’90) in he wild. Het is een meerjarige soort die wortelt in de oeverzone.
De grote gele bloemen staan op rechtopstaande stengels. Het is nog niet duidelijk of de soort zich ook via kiemkrachtige zaden voortplant.
Matten vegetatie kunnen tot tot 80 cm boven het wateroppervlak uitsteken. Verspreiding treedt op door afdrijvende stengelfragmenten. Grote massa’s van deze soort kunnen waterdoorgangen blokkeren.
Door afsterven van grote hoeveelheden vegetatie in de winter treedt zuurstofgebrek in het water op. Ook kunnen hierna muggenzwermen voorkomen. De soort is intensief bestreden maar steekt door de zachte winters weer de kop op.
Protocol bestrijding Waterteunisbloem
- Verwijderen met de wortel en versnippering voorkomen
Zie ook de Verspreidingsatlas en Exotische soorten.